Ik stond deze zomer op de mooiste dag van het jaar onze heg te snoeien. Een zwaar karwei en bovendien tijdrovend. Ik snoeide de heg niet omdat ik dat zo graag wilde, maar ik had het aan mijn vrouw ‘beloofd’. Toen wij het afspraken, was ik thuis aan het werk en er niet helemaal met mijn hoofd bij. “Het moet nu echt gebeuren”, zei mijn vrouw en ik mompelde ”huh huh”. Ik wist op dat moment ook niet dat juist deze vrije zaterdag het weer zou omslaan en een stralende dag zou worden. Toen ik stond te snoeien, vroeg ik mij af of het per se nu nodig was en het niet nog een week (of twee) kon wachten en wist mijn vrouw dat het vandaag zo mooi weer zou worden? Je zou zeggen dat er alle reden was om mij te beroepen op dwaling en die dag eropuit te trekken, maar na bijna vijfentwintig jaar huwelijk weet ik wanneer ik mijn verlies moet nemen. …
